Vakantie 2008 in Frankrijk
Kijk voor onze foto's op:
Frankrijk 2008
Kijk voor onze foto's op:Frankrijk 2008
We hebben van een geweldige vakantie genoten in Frankrijk van 14 september tot 11 oktober. Dus een maand onderweg. Dan beleef je natuurlijk weer heel wat!
We zijn vertrokken richting België om daar doorheen te rijden naar de noord-westhoek van Frankrijk. Onze éérste stop is op camping "des Dunes" in Gravelines in de buurt van Duinkerken. Des Dunes wil zeggen dat de camping in de duinen ligt, dus aan zee. Het weer is zonnig, alleen een wat frisse wind. Van hieruit willen we fietsen, maar de "fietspaden" gaan over de zelfde weg waar ook het andere verkeer overheen raast. We hebben een middag gefietst, maar verder wandelingen gemaakt door de duinen en langs het strand. Met de auto naar Duinkerken geweest om daar wat rond te kijken. Véél oorlogsherinneringen uit de éérste en de tweede wereldoorlog. Maar voor we gaan moet er eerst nog even benzine getankt worden. Tom-Tom zoekt keurig een tankstation. Maar daar kun je niet tanken met een Nederlandse bankpas!! Kaart geweigerd zegt de automaat. Daar sta je dan, bijna zonder benzine. We draaien de snelweg maar op en komen gelukkig een tankstation langs de snelweg tegen. Bij alle "bemande" stations kun je wel met de bankpas betalen. Je hoeft alleen geen pin in te toetsen maar een handtekening plaatsen. In de supermarkten idem. Bij de banken kun je zonder probleem pinnen. Maar een benzinestation met een automaat lukt beslist niet! Dat weten we dus weer. Niet wachten tot de tank bijna leeg is en dan gaan zoeken, maar als de tank half tot driekwart leeg is, alvast gaan uitkijken naar een benzine pomp. Na 2 dagen Duinkerken trekken we weer verder naar het zuiden.
We hebben gekozen voor camping Barre-y-va aan de Seine bij Villequier, tussen Rouen en Le Havre. De temperatuur wordt nog wat hoger en de frisse wind verdwijnt. We trekken door een steeds mooier wordend landschap. Het wordt steeds heuvelachtiger. Onderweg even stoppen voor een hapje eten. Op de parkeerplaats even een paar foto's maken van de omgeving. De deur van de auto aan de bijrijderskant opengemaakt. Ik wéét dat, als je de deur aan de bestuurderskant dan wilt openen, alles weer in het slot springt. Een foutje waar ik aan gewend geraakt ben. Maar nu leg ik de camera en OOK DE SLEUTELS op de rechter stoel neer en doe de deur dicht. Tot zover is er nog niks aan de hand. Erna is klaar met het afruimen in de caravan en we willen weer vertrekken. Ik loop naar de bestuurders kant en wil de deur openen. "KLICK" alles weer op slot!! Maar met de sleutels op de voorbank! Dat is balen!! Ik weet van mijn garage loopbaan wel hoe je een autoportier weer moet open krijgen. Je hebt alleen een stuk stevig ijzerdraad nodig van een meter lang. Maar hoe kom je daar aan op een parkeerplaats? Een paar mensen die er ook stonden gevraagd maar niemand die helpen kon. Langs de parkeerplaats stond een gazen afrastering van stevig draad...... Een stuk draad los gebogen en alle zijstukken door wrikken afgebroken. Zó kreeg ik een stuk van ca. een meter lang. Toen was het probleem snel opgelost. Binnen 2 minuten het portier open. Mensen die dit zagen konden hun ogen niet geloven... Maar wij waren gered! Op weg naar de camping! Tom-Tom het adres van de camping opgegeven (Route de Villequier) Wat zoveel zegt als "aan de weg naar Villequier". Maar de weg naar Villequier loopt ACHTER de camping langs. We vinden géén camping. Terwijl we aan het zoeken zijn stopt er een Fransman met zijn auto. Die had precies in de gaten wat we zochten. Dit kwam dus regelmatig voor. Hij wil ons beduiden hoe we de camping moesten bereiken. Maar dat was voor ons beperkte Frans niet zo gemakkelijk te begrijpen. Hij stapt in zijn auto en zijn vrouw zegt "volg ons maar" en rijden netjes voor ons aan naar de ingang van de camping. SUPER die FRANSEN!! De camping ligt tussen de weg langs de Seine en de Seine zelf. Dus vlak aan de water. We konden de boten bij wijze van spreken uit ons bed langs zien varen. En daar gingen nogal een paar zware jongens langs! En het vaart maar door, dag en nacht. Vanaf deze camping fietstochten gemaakt langs de Seine en naar Norville en Caudebec-en-Caux. Een wat groter stadje in de buurt. Het is hier goed te fietsen zolang je maar langs de Seine gaat. Maar ga je wat opzij kom je direct in bergen die langs de Seine lopen. En daar is het stevig trappen. Gelukkig gaat iedere weg naar boven óók weer naar beneden. Vanaf deze camping ook een dag naar de kust bij Le Havre geweest naar de Albastenkust bij Etretat. Hier prachtige rotsformaties langs en in zee. Het is alleen stevig klauteren op die rotsen. Maar de uitzichten maken alles weer goed. In één woord "PRACHTIG". Ook op deze camping zijn we een paar dagen gebleven, maar dan trékt het weer om verder te gaan. Het avontuur tegemoet!
De volgende camping die we willen aandoen is in Pornic in het departement Loire-Atlantique in de regio Pays-de-loire. In de buurt van Nantes. Het is nogal een eindje rijden, en we besluiten een deel over de Tolweg te gaan. Een afstand van ca. 150-200 km. over de tolweg kost ons ca. € 45,00. Doen we dus als het niet echt noodzakelijk is niet weer. Maar het schiet wel lekker op. Aan het einde van de tolweg zijn we voor Nantes. We moeten dóór de stad. Als je op een rondweg rijd zie je op een gegeven moment een hele grote boog achter de stad. Net een reuzenrad. Maar hier reden autootjes op! Dat is de grote hangbrug over de Loire. Een belevenis om hierover te rijden. Maar in de spits is het bumper aan bumper! We hadden de TomTom het adres opgegeven van de camping in Pornic. We zagen op de kaart dat we via een ander dorpje óók in Pornic zouden uitkomen. Deze weg ingeslagen, TomTom zoekt direkt een nieuwe route die door dit dorpje gaat. Niets aan de hand... Tot we het dorpje dóór waren en de weg opeens veranderde in een zandpad. Nog een keer een rondje door het dorpje gereden, en TomTom geeft aan dat we echt de zandweg moeten hebben. Er liep een mevrouw met een hond langs de weg die we toen voor de zekerheid de weg nog maar even hebben gevraagd. We moesten inderdaad de zandweg in. Na een eindje kwamen we een afslagje tegen onder het spoor door. Maar die mevrouw had gezegd "deze weg blijven volgen" dus dat doen we maar. Maar de zandweg loopt dood bij een rioolzuivering. Dat wordt keren met de caravan op een zandweggetje! Maar ook dat lukt weer. ( Dan ben ik toch wel blij dat het maar zo'n klein ding is!!) Toen maar onder het spoor door....en ja hoor na een paar honderd meter kwamen we de camping tegen. Het is een mooie en vriendelijke camping, Le Pattisseau ****. We hebben hier 3 dagen vertoefd. Gefietst naar de haven in Pornic. Deze staat in open verbinding met de zee, dus als het laagwater is liggen de bootjes allemaal droog. Verder een prachtige grillige rotskust waar we langsgelopen zijn. En we hebben een dag de wandelschoenen aangehad om een flinke wandeling te maken. Toen we weer terug kwamen van de wandeling was onze Engelse buurman druk aan het banden verwisselen van hun fiets. Ze wilden die dag een flinke fietstocht maken maar kregen op de helft 2 lekke banden!! Dus dat hele stuk weer lopend terug. Daar baalde hij van. Ik heb hem mijn bandenplak spullen geleend want daar had hij wel 3 setjes van maar niet bij zich. Hij had wel een paar reservebanden meegenomen. Op onze vraag of het misschien "Belgische" banden waren reageerde hij van nee, nee, echte Engelse. Ik zei tegen hem, je moet ook Franse banden nemen die gaan veel langer mee. Even later zat hij met een heel klein handpompje te priegelen om de banden weer vol lucht te krijgen. Toen heb ik hem mijn grote fietspomp nog maar even geleend. Het weer was inmiddels hoog zomer. Warm. Haast te warm om te lopen. Maar na 3 dagen trekt het avontuur weer. Verder opweg naar het zuiden.
De volgende camping "Moulins de la Vergne" ligt bij Pons in de regio Poitou-Charentes in het departement Charente-Maritime aan de ingang van de La Gironde net boven Bordeaux en heeft Nederlandse eigenaren. Het is van oudsher een watermolen die verbouwd is tot een heel mooi restaurant. De ruimte rondom wordt gebruikt als camping. Het is een rustige camping met veel zon. Op de fiets rondgereden door de wijngaarden van Bordeaux. Enorme wijngaarden in combinatie met zonnebloemen (zonnebloemolie) Hier wordt ook veel cognac gestookt. Diverse beroemde merken kom je hier tegen, en de meeste boeren hebben verkoop aan het bedrijf. Geen wonder ook, want de plaats Cognac ligt op een steenworp afstand. 2 dagen op de fiets is hier wel een inspanning voor een week fietsen bij ons. Je komt er ook weinig fietsers tegen. En die je tegenkomt zijn wielrenners die ergens voor aan het oefenen zijn. En die kijken je raar aan, zo'n paar oudjes op de fiets. Maar ze groeten je wel vriendelijk als collega fietsers. Ook hier 3 dagen op de camping doorgebracht, en nadat Erna gebruik heeft gemaakt van de wasmachine en droger (4 weken zijn te lang om alles schoon mee te nemen) gaan we weer op weg naar het vervolg.
Het is onze bedoeling dat we naar de Pyreneeën willen, maar we horen via de Wereldomroepradio dat het daar regent evenals in de Alpen, en bij jullie in Nederland (regen, storm, brrrrr.) Daarom gaan we wat meer naar het middenonder van Frankrijk. Naar camping L'Eau Vive (levend water) in Carennac in het departement Lot in de regio Midi-Pyrénées. Via een lange rit, niet zozeer in kilometers dan wel in tijd. We doen gemiddeld een uur over 50 km. Er zijn wel gedeelten waar je 80 kunt maar ook wel waar je niet harder mocht (kunt) dan 30. Soms moesten we over de motorkap naar beneden kijken waar we uitkwamen. Als we de camping bereiken lijkt hij wel uitgestorven. De receptie is gesloten, en er staan ook geen mensen op de camping. Terwijl we staan te overleggen wat we nu moeten, komt er een meisje (jonge vrouw van 36 jaar) op de fiets de camping binnenrijden en vraagt ons of we op de camping komen staan. Ja, maar die is volgens ons gesloten. Nee zegt ze, de camping zal nog tot 15 oktober open moeten zijn maar de gasten zijn vanmorgen allemaal vertrokken en de eigenaar óók! Ik sta hier helemaal alleen op de camping. Ze was zichtbaar ongerust. Ze moest er nog tot zondag staan maar als er niemand anders is voel ik mij niet zo lekker hier. We zeiden toen dat we dan óók wel tot zondag bleven staan. We wachten wel af of en wanneer er een eigenaar komt opdagen. We zoeken een mooi plekje in de zon. Evenlater komt de jonge dame met haar tent en andere spulletjes aangesjouwd en vraagt of het goed is dat ze de plek naast ons neemt. Nadat we wat nader kennis gemaakt hebben horen we dat ze uit Parijs komt en dat ze dierenarts is. Dat wij een dierenspeciaalzaak gehad hadden vond ze heel leuk. Toen ze ook nog hoorde dat wij vaak lange afstand wandelingen deden vertelde zij dat ze daar óók mee bezig was. Zij liep een tocht naar Santiago de Compostella in noordwest Spanje. Ze had een gedeelte in Zuidfrankrijk gelopen en had nog een week vakantie over die ze op deze camping doorbracht, alleen dat er nu niemand meer was, zat haar niet zo lekker. Nou, we zien morgen wel wat er gebeurd. De volgende dag was er nog geen eigenaar, maar 's avonds om een uur of zeven was hij er. We hebben kennis gemaakt en ons ingeschreven. Het was prima dat we zelf een plaats uitgezocht hadden. Hij bleek 2 campings te hebben en deze camping werd in het seizoen door een zus van hem beheerd maar die was nu weer naar huis. Maar hij zou iedere avond langskomen. Desondanks een heel verzorgde, schone camping. En prachtig weer. Wat wil je nog meer. De volgende dag kwam onze buurvrouw uit Parijs bij ons om te vragen of ze wel een pan spagettie mocht koken. Zij had geen kookgelegenheid en de hele week op brood en kaas e.d. geleefd. "Je mag met ons mee eten" zij Erna, maar daar wilde ze niks van weten. Ik had nog wel een gasstelletje over die ik haar gegeven heb met een pan, dan kon ze alvast beginnen want ze wilde wachten met koken tot wij klaar waren. Ondanks de mooie temperatuur overdag werd het 's avonds als de zon weg was snel kouder. Dus de kachel een beetje aan in de caravan. Komt de volgende avond de buurvrouw weer aan de deur, of we wel een blikopener voor haar hadden. Ze wilde een blik pasta openmaken. O, zei ze toen, wat is het hier lekker warm. Zij had het zichtbaar koud. Kom er maar snel in dan kun je even warm worden. Ze maakt haar blik open en begint ervan te eten. Erna kijkt!! Maak je het niet warm?? Kom, dan gooi ik het even in een pan!! Nee hoor, daar wilde ze niks van weten. In mijn studententijd was dit orde van de dag zegt ze. Studenten voedsel. En ze eet het hele blik koud leeg, tot op de bodem.Ik vind het toch wat vreemd en vraag waarom ze zelf geen kookgelegenheid heeft. Dan blijkt dat de tocht die ze maakt onderweg adressen heeft waar men voor €10,00 kan overnachten en een eenvoudige maaltijd krijgt. Maar haar tocht was sneller gegaan dan ze vermoede en ze had dus nog een week over. Vandaar dat ze geen kookgelegenheid had. Toen ze zondags vertrok, moest haar hele spulletje in een grote rugzak en de tent erbovenop. Maar ze had óók nog walnoten verzameld waar wij ook al een tas vol van hadden gekregen. Maar ze had nog ca. 30 kg. die mee moesten voor de familie thuis. Ik vraag, waar moet je nu naar toe? Naar het station 7 km. verderop. Ik vraag, zal ik je even met de auto brengen? Maar nee hoor, wilde ze niks van weten. Lopen was ze goed in en als het te zwaar werd kon ze altijd nog liften. Met tranen in haar ogen heeft ze afscheid van ons genomen.
Wij hebben wat gelopen en gefietst in de omgeving. Maar als je zegt dat je op de fiets naar de supermarkt geweest bent (ca. 8 km. verderop) kijken die fransen je aan of ze water zien branden. Maar om wat meer van de omgeving te zien gaan wij toch óók maar met de auto. We hebben diverse chateau's bekeken en schilderachtige dorpjes en we zijn naar de Gouffre de Padirac (druipgrotten) geweest. De omgeving ziet er zo schilderachtig uit dat als je geen auto's in de straten zag, je zou denken dat je in de middeleeuwen terecht gekomen bent. Maar dan, op een avond, toen we net een waterval hadden bekeken en weer terug liepen naar de auto bleek er een straal vloeistof onder de auto uit te lopen. Lek koelsysteem!! Er zat nog vloeistof in maar het lekte wel flink. De camping was gelukkig niet zover (ca. 10 min. rijden) meer. Terwijl ik de temperatuurmeter goed in de gaten hield hebben we de camping nog juist kunnen bereiken. Daar sta je dan. Het ANWB steunpunt Lion gebeld. En die regelen direkt alles. Zorgen voor transport van de auto, en tolken met de garage. Dat zit wel goed. De telefoniste vraagt of het goed is dat de volgende morgen om 9 uur een berger de auto komt halen. Geen probleem. Even later belt ze weer dat ze kontakt met de garage gehad heeft en dat de auto om half tien komt. Óók geen probleem. Ik zal 's morgens op tijd bij de poort gaan zitten zodat ik hem niet missen kan. Maar de volgende morgen om half tien is er nog geen auto, om tien uur nog niet, om half elf óók nog niet. De ANWB weer gebeld. Dat was vreemd, ze zouden direkt de garage bellen. Wacht u even meneer Koopman? Ja, hoor. Meneer Koopman de auto gaat nú opweg en is er over ca. 20 minuten. We wachten nog wel een poosje. En na ca. een uur was de auto er. Excuse monsieur, we waren de tijd een beetje vergeten, maar alleeh we zijn er....De auto wordt opgeladen en afgevoerd naar de garage. 's Middags belt de ANWB dat er een slang gebarsten is die ze bestellen moeten en dat het wel 2 dagen kon duren en de kosten waren € 220.40 Ja, je wilt de auto weer klaar en we hebben wel een paar dagen de tijd. De volgende dag belt de ANWB weer dat het onderdeel op vrijdag binnenkomt en dat ze dan de reparatie gaan uitvoeren. In de loop van de middag zou de auto waarschijnlijk wel klaar wezen. En we moesten zelf de auto weer ophalen. Waar staat die dan? Ja, in Souilac. Dat is ca. 30 km. verderop. Op de fiets bij ons geen probleem, maar daar hebben ze BERGEN!! De campingeigenaar gevraagd naar de busverbinding. Er was tenslotte een busstation vóór de camping. Maar....de bus rijdt al lange tijd niet meer. Ze hebben de lijn opgeheven. Een taxi dan? Ja, dat kon natuurlijk altijd. Maar hij mompelt iets van dat kan wel €50.00 tot €100.00 kosten. Van taxi's had hij geen grote muts op!!! Ik kijk Erna aan en zeg, we gaan wel op fiets. Toen die fransen dat hoorden begonnen ze verschrikkelijk te lachen. We keken elkaar eens aan en ik zeg; ze zeggen die zuinige hollanders gaan op de fiets. Maar dat was niet de reden. Nee, er lag een flinke berg tussen hier en Souilac. Nou, we hadden een dag ervoor al een eind die kant opgefietst en wat we tegen gekomen waren viel ons nog wel mee. We moesten eerst een stuk langs de Dordogne en dat was wel redelijk vlak. Één berg die we niet in de eerste versnelling konden halen dus daar maar een half uurtje lopen en dan weer naar beneden en dan waren we al meer dan halverwege. Maar dan na dat punt komt er een flinke verhoging. Maar als je dan halfverwege was ging je met een hoeraatje naar Chouilac. We besloten die vrijdag op tijd weg te gaan en dan hadden we de hele dag om er heen te fietsen. Alleen.....als hij niet klaar was, kwamen we voor niks, en konden we niet meer voor de avond terug naar de camping. De ANWB weer gebeld en het probleem uitgelegd. Die weer bellen met de garage. Maar die konden nog niks zeggen want het onderdeel was er nog niet. We besluiten om alvast naar dat punt te fietsen dat ons bekend was en dan daar wachten op de verdere uitslag. Dan weer de ANWB bellen. Het onderdeel komt tussen 12 en 2 uur aan en in die tijd werkt men daar ook niet. Pauze. Om ca. 3 uur belt de ANWB weer dat het onderdeel binnen is en dat de reparatie begonnen is. Maar is hij óók optijd klaar? Dat konden ze niet garanderen maar waarschijnlijk wel. Ja, dat schiet ook niet veel op. We fietsen nog maar een eindje verder richting Souillac. Totdat om 5 uur het verlossende bericht komt. DE AUTO IS KLAAR!!! Maar dan moeten wij nog 1.5 uur fietsen. De ANWB bemiddeld dat de garage op ons blijft wachten tot half zeven. O.K. dat wordt flink aantrappen. We gaan met 3 km. per uur de berg op, maar inderdaad op de helft gaat het flink naar beneden en we gaan met een gangetje van 40 naar beneden. We zagen onderweg dat er bordjes stonden dat de auto's niet harder mochten dan 30!!!! We hebben het zonder ongelukken gehaald. Na nog even zoeken en vragen (de slager heeft voor ons naar de garage gebeld waar ze precies zaten, zodat hij ons de weg kon wijzen) en om kwart over zes waren we bij de garage!! De monteur stond ons aan te kijken dat we op de fiets waren. OP DE FIETS??? Ja.... Waar komen jullie ook alweer vandaan??? Uit Caranac.... Hij zegt dat is wel 30 km. Ja, dat wisten we inmiddels zelf ook wel... De mond zakt hem open. Hij meende dat we toen zij belden, we vertrokken waren van de camping. We hebben hem ook maar niet wijzer gemaakt. Het verhaal gaat daar nu over die Hollanders die in één uur en een kwartier van uit Carennac over de berg zijn komen fietsen. Snel afrekenen en de fietsen op de fietsendrager en dan naar de camping. Bij het afrekenen blijkt dat de reparatie €220.40 excl. BTW was. Er kwam dus nog wat bij. Goed dat je wat extra geld op zak hebt. Terug op de camping vroeg men ons hoe we de auto nou op de camping hadden gekregen. Ja, gewoon op de fiets ophalen. Daar wordt nog lang over gepraat. Maar wij hebben er wel plezier in gehad. Uiteindelijk komt de tijd dat we weer langzaam richting het noorden gaan. We besluiten om Frankrijk schuin door te trekken richting Luxemburg. We willen vandaag naar de camping La Courtine in Chátel-de-Neuvre in het departement Allier.
Maar we hebben niet zo'n grote afstand genomen deze dag. Je bent toch nog wel wat ongerust over het koelsysteem. Maar dat ging allemaal prima. We komen onderweg op enige afstand bergen tegen waar sneeuw op ligt. De camping ligt aan een rivier waar veel mensen gaan kajakken. Het is van een Duitse eigenaar. Die regelmatig om een praatje verlegen zat. Dan stond hij weer bij ons en dan weer bij iemand anders. Het was een beetje een rommelige camping die het hele jaar door open is. We kijken in de omgeving rond en Erna maakt gebruik van de wasserij om even wat te wassen en te drogen. Na 2 dagen trekken we weer verder richting Luxemburg. Onze volgende camping is Camping I'Étang de Fouché in Arnay-le-Duc in het departement Bourgogne. Nog steeds flinke bergen waar we over moeten, maar geleidelijk worden de wegen vlakker. Nog wel hier en daar een helling van 10% maar dat mag de pret niet drukken. De camping waar we voor één nacht blijven staan ligt aan een grote vijver. Ook hier is pas om 5 uur 's middags iemand op de receptie. Dus we zoeken hier ook zelf maar een plekkie. De volgende morgen vertrekken we vroeg. Opweg naar Luxemburg. Het is helder weer en zonnig. Opweg naar Dijon. Tot aan Dijon is het zonnig. Na Dijon komt er een stevige mist. Je kunt nog wel goed rijden maar je ziet niet veel meer van de omgeving. Maar tegen de tijd dat we Luxemburg naderen wordt het weer helder maar bewolkt. We hebben gekozen voor een camping aan de rand van de stad Luxemburg. Camping Kockelscheuer in Kockelscheuer. De luxte camping tot nu toe en het is onze laatste... dat is nou ook wat. Een schone camping met nog een kampwinkel open. En broodservice. Dus 's avonds doorgeven wat voor brood je wilt hebben dan kun je het de volgende morgen om 8 uur ophalen. En wat het belangrijkste is (vooral voor Erna) een verwarmd toilet gebouw. Met achtergrond muziek op de toiletten. Dus als je daar zit hoor je je buurman niet stennen en plonsen. Super de luxe. We gaan met de auto naar de grote stad Luxemburg. Parkeren bij het station, en dan lopende de stad in. Een drukke stad met veel opgebroken wegen. En veel bouwwerkzaamheden met stijgers e.d. op de stoep. Desondanks heeft deze stad wel iets. Prachtige uitzichten op de brug door de stad. We hebben de cathedraal bezocht. En wat vooral opvalt zijn de vele spaarbanken. (Speurkeess) Op iedere hoek van de straat staat er wel één en halverwege de straat kom je er nog een tegen. En het zijn net paleizen. Het personeel van hoog tot laag loopt in een zwart pak en de dames een zwart of grijs mantelpak. Je ziet wel waar het geld naar toe gaat. En de huizen zijn daar 2x zo duur dan hier. De eerste nacht en de volgende morgen regent het, maar dan wordt het al weer droog met zon. We blijven hier 3 dagen staan om nog wat te lopen en dan breekt de laatste dag aan. We trekken door België opweg naar Nederland. En komen uiteindelijk weer thuis na 4 weken. En we hebben de zon meegenomen!!!
Groetjes,
Klaas en Erna Koopman
We hebben gekozen voor camping Barre-y-va aan de Seine bij Villequier, tussen Rouen en Le Havre. De temperatuur wordt nog wat hoger en de frisse wind verdwijnt. We trekken door een steeds mooier wordend landschap. Het wordt steeds heuvelachtiger. Onderweg even stoppen voor een hapje eten. Op de parkeerplaats even een paar foto's maken van de omgeving. De deur van de auto aan de bijrijderskant opengemaakt. Ik wéét dat, als je de deur aan de bestuurderskant dan wilt openen, alles weer in het slot springt. Een foutje waar ik aan gewend geraakt ben. Maar nu leg ik de camera en OOK DE SLEUTELS op de rechter stoel neer en doe de deur dicht. Tot zover is er nog niks aan de hand. Erna is klaar met het afruimen in de caravan en we willen weer vertrekken. Ik loop naar de bestuurders kant en wil de deur openen. "KLICK" alles weer op slot!! Maar met de sleutels op de voorbank! Dat is balen!! Ik weet van mijn garage loopbaan wel hoe je een autoportier weer moet open krijgen. Je hebt alleen een stuk stevig ijzerdraad nodig van een meter lang. Maar hoe kom je daar aan op een parkeerplaats? Een paar mensen die er ook stonden gevraagd maar niemand die helpen kon. Langs de parkeerplaats stond een gazen afrastering van stevig draad...... Een stuk draad los gebogen en alle zijstukken door wrikken afgebroken. Zó kreeg ik een stuk van ca. een meter lang. Toen was het probleem snel opgelost. Binnen 2 minuten het portier open. Mensen die dit zagen konden hun ogen niet geloven... Maar wij waren gered! Op weg naar de camping! Tom-Tom het adres van de camping opgegeven (Route de Villequier) Wat zoveel zegt als "aan de weg naar Villequier". Maar de weg naar Villequier loopt ACHTER de camping langs. We vinden géén camping. Terwijl we aan het zoeken zijn stopt er een Fransman met zijn auto. Die had precies in de gaten wat we zochten. Dit kwam dus regelmatig voor. Hij wil ons beduiden hoe we de camping moesten bereiken. Maar dat was voor ons beperkte Frans niet zo gemakkelijk te begrijpen. Hij stapt in zijn auto en zijn vrouw zegt "volg ons maar" en rijden netjes voor ons aan naar de ingang van de camping. SUPER die FRANSEN!! De camping ligt tussen de weg langs de Seine en de Seine zelf. Dus vlak aan de water. We konden de boten bij wijze van spreken uit ons bed langs zien varen. En daar gingen nogal een paar zware jongens langs! En het vaart maar door, dag en nacht. Vanaf deze camping fietstochten gemaakt langs de Seine en naar Norville en Caudebec-en-Caux. Een wat groter stadje in de buurt. Het is hier goed te fietsen zolang je maar langs de Seine gaat. Maar ga je wat opzij kom je direct in bergen die langs de Seine lopen. En daar is het stevig trappen. Gelukkig gaat iedere weg naar boven óók weer naar beneden. Vanaf deze camping ook een dag naar de kust bij Le Havre geweest naar de Albastenkust bij Etretat. Hier prachtige rotsformaties langs en in zee. Het is alleen stevig klauteren op die rotsen. Maar de uitzichten maken alles weer goed. In één woord "PRACHTIG". Ook op deze camping zijn we een paar dagen gebleven, maar dan trékt het weer om verder te gaan. Het avontuur tegemoet!
De volgende camping die we willen aandoen is in Pornic in het departement Loire-Atlantique in de regio Pays-de-loire. In de buurt van Nantes. Het is nogal een eindje rijden, en we besluiten een deel over de Tolweg te gaan. Een afstand van ca. 150-200 km. over de tolweg kost ons ca. € 45,00. Doen we dus als het niet echt noodzakelijk is niet weer. Maar het schiet wel lekker op. Aan het einde van de tolweg zijn we voor Nantes. We moeten dóór de stad. Als je op een rondweg rijd zie je op een gegeven moment een hele grote boog achter de stad. Net een reuzenrad. Maar hier reden autootjes op! Dat is de grote hangbrug over de Loire. Een belevenis om hierover te rijden. Maar in de spits is het bumper aan bumper! We hadden de TomTom het adres opgegeven van de camping in Pornic. We zagen op de kaart dat we via een ander dorpje óók in Pornic zouden uitkomen. Deze weg ingeslagen, TomTom zoekt direkt een nieuwe route die door dit dorpje gaat. Niets aan de hand... Tot we het dorpje dóór waren en de weg opeens veranderde in een zandpad. Nog een keer een rondje door het dorpje gereden, en TomTom geeft aan dat we echt de zandweg moeten hebben. Er liep een mevrouw met een hond langs de weg die we toen voor de zekerheid de weg nog maar even hebben gevraagd. We moesten inderdaad de zandweg in. Na een eindje kwamen we een afslagje tegen onder het spoor door. Maar die mevrouw had gezegd "deze weg blijven volgen" dus dat doen we maar. Maar de zandweg loopt dood bij een rioolzuivering. Dat wordt keren met de caravan op een zandweggetje! Maar ook dat lukt weer. ( Dan ben ik toch wel blij dat het maar zo'n klein ding is!!) Toen maar onder het spoor door....en ja hoor na een paar honderd meter kwamen we de camping tegen. Het is een mooie en vriendelijke camping, Le Pattisseau ****. We hebben hier 3 dagen vertoefd. Gefietst naar de haven in Pornic. Deze staat in open verbinding met de zee, dus als het laagwater is liggen de bootjes allemaal droog. Verder een prachtige grillige rotskust waar we langsgelopen zijn. En we hebben een dag de wandelschoenen aangehad om een flinke wandeling te maken. Toen we weer terug kwamen van de wandeling was onze Engelse buurman druk aan het banden verwisselen van hun fiets. Ze wilden die dag een flinke fietstocht maken maar kregen op de helft 2 lekke banden!! Dus dat hele stuk weer lopend terug. Daar baalde hij van. Ik heb hem mijn bandenplak spullen geleend want daar had hij wel 3 setjes van maar niet bij zich. Hij had wel een paar reservebanden meegenomen. Op onze vraag of het misschien "Belgische" banden waren reageerde hij van nee, nee, echte Engelse. Ik zei tegen hem, je moet ook Franse banden nemen die gaan veel langer mee. Even later zat hij met een heel klein handpompje te priegelen om de banden weer vol lucht te krijgen. Toen heb ik hem mijn grote fietspomp nog maar even geleend. Het weer was inmiddels hoog zomer. Warm. Haast te warm om te lopen. Maar na 3 dagen trekt het avontuur weer. Verder opweg naar het zuiden.
De volgende camping "Moulins de la Vergne" ligt bij Pons in de regio Poitou-Charentes in het departement Charente-Maritime aan de ingang van de La Gironde net boven Bordeaux en heeft Nederlandse eigenaren. Het is van oudsher een watermolen die verbouwd is tot een heel mooi restaurant. De ruimte rondom wordt gebruikt als camping. Het is een rustige camping met veel zon. Op de fiets rondgereden door de wijngaarden van Bordeaux. Enorme wijngaarden in combinatie met zonnebloemen (zonnebloemolie) Hier wordt ook veel cognac gestookt. Diverse beroemde merken kom je hier tegen, en de meeste boeren hebben verkoop aan het bedrijf. Geen wonder ook, want de plaats Cognac ligt op een steenworp afstand. 2 dagen op de fiets is hier wel een inspanning voor een week fietsen bij ons. Je komt er ook weinig fietsers tegen. En die je tegenkomt zijn wielrenners die ergens voor aan het oefenen zijn. En die kijken je raar aan, zo'n paar oudjes op de fiets. Maar ze groeten je wel vriendelijk als collega fietsers. Ook hier 3 dagen op de camping doorgebracht, en nadat Erna gebruik heeft gemaakt van de wasmachine en droger (4 weken zijn te lang om alles schoon mee te nemen) gaan we weer op weg naar het vervolg.
Het is onze bedoeling dat we naar de Pyreneeën willen, maar we horen via de Wereldomroepradio dat het daar regent evenals in de Alpen, en bij jullie in Nederland (regen, storm, brrrrr.) Daarom gaan we wat meer naar het middenonder van Frankrijk. Naar camping L'Eau Vive (levend water) in Carennac in het departement Lot in de regio Midi-Pyrénées. Via een lange rit, niet zozeer in kilometers dan wel in tijd. We doen gemiddeld een uur over 50 km. Er zijn wel gedeelten waar je 80 kunt maar ook wel waar je niet harder mocht (kunt) dan 30. Soms moesten we over de motorkap naar beneden kijken waar we uitkwamen. Als we de camping bereiken lijkt hij wel uitgestorven. De receptie is gesloten, en er staan ook geen mensen op de camping. Terwijl we staan te overleggen wat we nu moeten, komt er een meisje (jonge vrouw van 36 jaar) op de fiets de camping binnenrijden en vraagt ons of we op de camping komen staan. Ja, maar die is volgens ons gesloten. Nee zegt ze, de camping zal nog tot 15 oktober open moeten zijn maar de gasten zijn vanmorgen allemaal vertrokken en de eigenaar óók! Ik sta hier helemaal alleen op de camping. Ze was zichtbaar ongerust. Ze moest er nog tot zondag staan maar als er niemand anders is voel ik mij niet zo lekker hier. We zeiden toen dat we dan óók wel tot zondag bleven staan. We wachten wel af of en wanneer er een eigenaar komt opdagen. We zoeken een mooi plekje in de zon. Evenlater komt de jonge dame met haar tent en andere spulletjes aangesjouwd en vraagt of het goed is dat ze de plek naast ons neemt. Nadat we wat nader kennis gemaakt hebben horen we dat ze uit Parijs komt en dat ze dierenarts is. Dat wij een dierenspeciaalzaak gehad hadden vond ze heel leuk. Toen ze ook nog hoorde dat wij vaak lange afstand wandelingen deden vertelde zij dat ze daar óók mee bezig was. Zij liep een tocht naar Santiago de Compostella in noordwest Spanje. Ze had een gedeelte in Zuidfrankrijk gelopen en had nog een week vakantie over die ze op deze camping doorbracht, alleen dat er nu niemand meer was, zat haar niet zo lekker. Nou, we zien morgen wel wat er gebeurd. De volgende dag was er nog geen eigenaar, maar 's avonds om een uur of zeven was hij er. We hebben kennis gemaakt en ons ingeschreven. Het was prima dat we zelf een plaats uitgezocht hadden. Hij bleek 2 campings te hebben en deze camping werd in het seizoen door een zus van hem beheerd maar die was nu weer naar huis. Maar hij zou iedere avond langskomen. Desondanks een heel verzorgde, schone camping. En prachtig weer. Wat wil je nog meer. De volgende dag kwam onze buurvrouw uit Parijs bij ons om te vragen of ze wel een pan spagettie mocht koken. Zij had geen kookgelegenheid en de hele week op brood en kaas e.d. geleefd. "Je mag met ons mee eten" zij Erna, maar daar wilde ze niks van weten. Ik had nog wel een gasstelletje over die ik haar gegeven heb met een pan, dan kon ze alvast beginnen want ze wilde wachten met koken tot wij klaar waren. Ondanks de mooie temperatuur overdag werd het 's avonds als de zon weg was snel kouder. Dus de kachel een beetje aan in de caravan. Komt de volgende avond de buurvrouw weer aan de deur, of we wel een blikopener voor haar hadden. Ze wilde een blik pasta openmaken. O, zei ze toen, wat is het hier lekker warm. Zij had het zichtbaar koud. Kom er maar snel in dan kun je even warm worden. Ze maakt haar blik open en begint ervan te eten. Erna kijkt!! Maak je het niet warm?? Kom, dan gooi ik het even in een pan!! Nee hoor, daar wilde ze niks van weten. In mijn studententijd was dit orde van de dag zegt ze. Studenten voedsel. En ze eet het hele blik koud leeg, tot op de bodem.Ik vind het toch wat vreemd en vraag waarom ze zelf geen kookgelegenheid heeft. Dan blijkt dat de tocht die ze maakt onderweg adressen heeft waar men voor €10,00 kan overnachten en een eenvoudige maaltijd krijgt. Maar haar tocht was sneller gegaan dan ze vermoede en ze had dus nog een week over. Vandaar dat ze geen kookgelegenheid had. Toen ze zondags vertrok, moest haar hele spulletje in een grote rugzak en de tent erbovenop. Maar ze had óók nog walnoten verzameld waar wij ook al een tas vol van hadden gekregen. Maar ze had nog ca. 30 kg. die mee moesten voor de familie thuis. Ik vraag, waar moet je nu naar toe? Naar het station 7 km. verderop. Ik vraag, zal ik je even met de auto brengen? Maar nee hoor, wilde ze niks van weten. Lopen was ze goed in en als het te zwaar werd kon ze altijd nog liften. Met tranen in haar ogen heeft ze afscheid van ons genomen.
Wij hebben wat gelopen en gefietst in de omgeving. Maar als je zegt dat je op de fiets naar de supermarkt geweest bent (ca. 8 km. verderop) kijken die fransen je aan of ze water zien branden. Maar om wat meer van de omgeving te zien gaan wij toch óók maar met de auto. We hebben diverse chateau's bekeken en schilderachtige dorpjes en we zijn naar de Gouffre de Padirac (druipgrotten) geweest. De omgeving ziet er zo schilderachtig uit dat als je geen auto's in de straten zag, je zou denken dat je in de middeleeuwen terecht gekomen bent. Maar dan, op een avond, toen we net een waterval hadden bekeken en weer terug liepen naar de auto bleek er een straal vloeistof onder de auto uit te lopen. Lek koelsysteem!! Er zat nog vloeistof in maar het lekte wel flink. De camping was gelukkig niet zover (ca. 10 min. rijden) meer. Terwijl ik de temperatuurmeter goed in de gaten hield hebben we de camping nog juist kunnen bereiken. Daar sta je dan. Het ANWB steunpunt Lion gebeld. En die regelen direkt alles. Zorgen voor transport van de auto, en tolken met de garage. Dat zit wel goed. De telefoniste vraagt of het goed is dat de volgende morgen om 9 uur een berger de auto komt halen. Geen probleem. Even later belt ze weer dat ze kontakt met de garage gehad heeft en dat de auto om half tien komt. Óók geen probleem. Ik zal 's morgens op tijd bij de poort gaan zitten zodat ik hem niet missen kan. Maar de volgende morgen om half tien is er nog geen auto, om tien uur nog niet, om half elf óók nog niet. De ANWB weer gebeld. Dat was vreemd, ze zouden direkt de garage bellen. Wacht u even meneer Koopman? Ja, hoor. Meneer Koopman de auto gaat nú opweg en is er over ca. 20 minuten. We wachten nog wel een poosje. En na ca. een uur was de auto er. Excuse monsieur, we waren de tijd een beetje vergeten, maar alleeh we zijn er....De auto wordt opgeladen en afgevoerd naar de garage. 's Middags belt de ANWB dat er een slang gebarsten is die ze bestellen moeten en dat het wel 2 dagen kon duren en de kosten waren € 220.40 Ja, je wilt de auto weer klaar en we hebben wel een paar dagen de tijd. De volgende dag belt de ANWB weer dat het onderdeel op vrijdag binnenkomt en dat ze dan de reparatie gaan uitvoeren. In de loop van de middag zou de auto waarschijnlijk wel klaar wezen. En we moesten zelf de auto weer ophalen. Waar staat die dan? Ja, in Souilac. Dat is ca. 30 km. verderop. Op de fiets bij ons geen probleem, maar daar hebben ze BERGEN!! De campingeigenaar gevraagd naar de busverbinding. Er was tenslotte een busstation vóór de camping. Maar....de bus rijdt al lange tijd niet meer. Ze hebben de lijn opgeheven. Een taxi dan? Ja, dat kon natuurlijk altijd. Maar hij mompelt iets van dat kan wel €50.00 tot €100.00 kosten. Van taxi's had hij geen grote muts op!!! Ik kijk Erna aan en zeg, we gaan wel op fiets. Toen die fransen dat hoorden begonnen ze verschrikkelijk te lachen. We keken elkaar eens aan en ik zeg; ze zeggen die zuinige hollanders gaan op de fiets. Maar dat was niet de reden. Nee, er lag een flinke berg tussen hier en Souilac. Nou, we hadden een dag ervoor al een eind die kant opgefietst en wat we tegen gekomen waren viel ons nog wel mee. We moesten eerst een stuk langs de Dordogne en dat was wel redelijk vlak. Één berg die we niet in de eerste versnelling konden halen dus daar maar een half uurtje lopen en dan weer naar beneden en dan waren we al meer dan halverwege. Maar dan na dat punt komt er een flinke verhoging. Maar als je dan halfverwege was ging je met een hoeraatje naar Chouilac. We besloten die vrijdag op tijd weg te gaan en dan hadden we de hele dag om er heen te fietsen. Alleen.....als hij niet klaar was, kwamen we voor niks, en konden we niet meer voor de avond terug naar de camping. De ANWB weer gebeld en het probleem uitgelegd. Die weer bellen met de garage. Maar die konden nog niks zeggen want het onderdeel was er nog niet. We besluiten om alvast naar dat punt te fietsen dat ons bekend was en dan daar wachten op de verdere uitslag. Dan weer de ANWB bellen. Het onderdeel komt tussen 12 en 2 uur aan en in die tijd werkt men daar ook niet. Pauze. Om ca. 3 uur belt de ANWB weer dat het onderdeel binnen is en dat de reparatie begonnen is. Maar is hij óók optijd klaar? Dat konden ze niet garanderen maar waarschijnlijk wel. Ja, dat schiet ook niet veel op. We fietsen nog maar een eindje verder richting Souillac. Totdat om 5 uur het verlossende bericht komt. DE AUTO IS KLAAR!!! Maar dan moeten wij nog 1.5 uur fietsen. De ANWB bemiddeld dat de garage op ons blijft wachten tot half zeven. O.K. dat wordt flink aantrappen. We gaan met 3 km. per uur de berg op, maar inderdaad op de helft gaat het flink naar beneden en we gaan met een gangetje van 40 naar beneden. We zagen onderweg dat er bordjes stonden dat de auto's niet harder mochten dan 30!!!! We hebben het zonder ongelukken gehaald. Na nog even zoeken en vragen (de slager heeft voor ons naar de garage gebeld waar ze precies zaten, zodat hij ons de weg kon wijzen) en om kwart over zes waren we bij de garage!! De monteur stond ons aan te kijken dat we op de fiets waren. OP DE FIETS??? Ja.... Waar komen jullie ook alweer vandaan??? Uit Caranac.... Hij zegt dat is wel 30 km. Ja, dat wisten we inmiddels zelf ook wel... De mond zakt hem open. Hij meende dat we toen zij belden, we vertrokken waren van de camping. We hebben hem ook maar niet wijzer gemaakt. Het verhaal gaat daar nu over die Hollanders die in één uur en een kwartier van uit Carennac over de berg zijn komen fietsen. Snel afrekenen en de fietsen op de fietsendrager en dan naar de camping. Bij het afrekenen blijkt dat de reparatie €220.40 excl. BTW was. Er kwam dus nog wat bij. Goed dat je wat extra geld op zak hebt. Terug op de camping vroeg men ons hoe we de auto nou op de camping hadden gekregen. Ja, gewoon op de fiets ophalen. Daar wordt nog lang over gepraat. Maar wij hebben er wel plezier in gehad. Uiteindelijk komt de tijd dat we weer langzaam richting het noorden gaan. We besluiten om Frankrijk schuin door te trekken richting Luxemburg. We willen vandaag naar de camping La Courtine in Chátel-de-Neuvre in het departement Allier.
Maar we hebben niet zo'n grote afstand genomen deze dag. Je bent toch nog wel wat ongerust over het koelsysteem. Maar dat ging allemaal prima. We komen onderweg op enige afstand bergen tegen waar sneeuw op ligt. De camping ligt aan een rivier waar veel mensen gaan kajakken. Het is van een Duitse eigenaar. Die regelmatig om een praatje verlegen zat. Dan stond hij weer bij ons en dan weer bij iemand anders. Het was een beetje een rommelige camping die het hele jaar door open is. We kijken in de omgeving rond en Erna maakt gebruik van de wasserij om even wat te wassen en te drogen. Na 2 dagen trekken we weer verder richting Luxemburg. Onze volgende camping is Camping I'Étang de Fouché in Arnay-le-Duc in het departement Bourgogne. Nog steeds flinke bergen waar we over moeten, maar geleidelijk worden de wegen vlakker. Nog wel hier en daar een helling van 10% maar dat mag de pret niet drukken. De camping waar we voor één nacht blijven staan ligt aan een grote vijver. Ook hier is pas om 5 uur 's middags iemand op de receptie. Dus we zoeken hier ook zelf maar een plekkie. De volgende morgen vertrekken we vroeg. Opweg naar Luxemburg. Het is helder weer en zonnig. Opweg naar Dijon. Tot aan Dijon is het zonnig. Na Dijon komt er een stevige mist. Je kunt nog wel goed rijden maar je ziet niet veel meer van de omgeving. Maar tegen de tijd dat we Luxemburg naderen wordt het weer helder maar bewolkt. We hebben gekozen voor een camping aan de rand van de stad Luxemburg. Camping Kockelscheuer in Kockelscheuer. De luxte camping tot nu toe en het is onze laatste... dat is nou ook wat. Een schone camping met nog een kampwinkel open. En broodservice. Dus 's avonds doorgeven wat voor brood je wilt hebben dan kun je het de volgende morgen om 8 uur ophalen. En wat het belangrijkste is (vooral voor Erna) een verwarmd toilet gebouw. Met achtergrond muziek op de toiletten. Dus als je daar zit hoor je je buurman niet stennen en plonsen. Super de luxe. We gaan met de auto naar de grote stad Luxemburg. Parkeren bij het station, en dan lopende de stad in. Een drukke stad met veel opgebroken wegen. En veel bouwwerkzaamheden met stijgers e.d. op de stoep. Desondanks heeft deze stad wel iets. Prachtige uitzichten op de brug door de stad. We hebben de cathedraal bezocht. En wat vooral opvalt zijn de vele spaarbanken. (Speurkeess) Op iedere hoek van de straat staat er wel één en halverwege de straat kom je er nog een tegen. En het zijn net paleizen. Het personeel van hoog tot laag loopt in een zwart pak en de dames een zwart of grijs mantelpak. Je ziet wel waar het geld naar toe gaat. En de huizen zijn daar 2x zo duur dan hier. De eerste nacht en de volgende morgen regent het, maar dan wordt het al weer droog met zon. We blijven hier 3 dagen staan om nog wat te lopen en dan breekt de laatste dag aan. We trekken door België opweg naar Nederland. En komen uiteindelijk weer thuis na 4 weken. En we hebben de zon meegenomen!!!
Groetjes,
Klaas en Erna Koopman
1 opmerking:
nou koopmannetjes jullie hebben het niet gelogen dat het zo mooi was ik heb genoten van de foto's ik wou dat ik er bij kon zijn xxx je dochter koopmannetje
Een reactie posten